Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qayıtmaq — f. 1. Getdiyi yoldan və ya yerdən geriyə, əvvəlki yerinə dönmək. O getdiyi yerdən qayıtdı. Səfərdən qayıtmaq. Geri qayıtmaq. – <Almaz:> Yoldaşlar, mən özüm bu kənddənəm. Getmişəm, oxumuşam, yenə də qayıdıb bu kəndə, sizin aranıza gəlmişəm.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aid — ə. nisbəti, əlaqəsi olan ə. qayıdan, dönən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qafil — ə. 1) qayıdan, dönən; 2) qapayan, bağlayan ə. 1) qəflətdə olan, heç şeydən xəbəri olmayan; 2) diqqətsiz, etinasız … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
race’ — ə. 1) qayıdan; 2) aid olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ahıl — sif. <fars.> Yaşa dolmuş, yaşlı, qocalmağa başlayan, qocalıq əlamətləri göstərməyə başlayan. Ahıl kişi. Ahıl arvad. – Neçə nəfər ahıl və cavan qadınlar arxalarında səhəngləri gəlib səhnədən keçmək istəyirlər. Ə. H.. <Hacı Fərəc:> Necə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
araq-varaq — eləmək – hərtərəfli axtarmaq, axtarılmayan yer qoymamaq. <Dostum> bütün hökumət dairələrini bir birinə çaxnaşdırmış, bütün şəhəri araq varaq eləmişdi. Qant.. Əlində zənbil bazardan qayıdan Xanım Balacayevə içəriyə girə girə: – Ay qız,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
calamaq — f. 1. Calaq etmək, calaqlamaq. Yaz başı cır ağacları calamaq. – <Qoca:> Bu beş qanad, beş çubuq idi. Özüm kəsib gətirdim, caladım. S. R.. 2. Bir birilə bağlamaq, rəbt etmək, qoşmaq, yapışdırmaq. <Hatəm xan ağa:> Dörd ağacı bir birinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çağırmaq — f. 1. Birinin adını, yaxud təxəllüsünü, ləqəbini ucadan deyərək yanına gəlməsini, yaxınlaşmasını, ya da cavab verməsini istəmək. Birdən: – Ərbab! – deyə, birinin arxamdan alçaq səslə məni çağırdığını eşitdim. S. H.. Mahirə . . durna boğazını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dövr — 1. is. <ər.> 1. Dolanma, hərlənmə, fırlanma; bir şeyin öz oxu ətrafında hərəkəti. Dövr etmək – 1) bir şeyin ətrafında hərlənmək, fırlanmaq, dövrəvi hərəkət etmək. Hələ dan ulduzu batmayıb, ərşi fələkdə öz dövrünü edirdi. A. D.. Hərlənib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düzmək — f. 1. Dənə halında olan şeyləri sıra ilə ipə və s. yə keçirmək. Muncuğu sapa düzmək. 2. Müəyyən tərtib və qayda üzrə şeyləri bir yerə qoymaq, yerləşdirmək, sıralamaq. Sıraya düzmək. Şahmat daşlarını düzmək. Kitabları şkafa düzmək. –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
